Η Μη-Αλκοολική Λιπώδης Νόσος του Ήπατος (ΜΑΛΝΗ) είναι πάθηση του ήπατος που χαρακτηρίζεται από εναπόθεση λίπους στο ηπατικό παρέγχυμα. Προϋπόθεση για τη διάγνωσή της είναι η αποχή των ασθενών από τη συστηματική χρήση αλκοόλ. Η ΜΑΛΝΗ αφορά μέχρι και 20% του πληθυσμού, αλλά βρίσκεται ακόμη συχνότερα σε ασθενείς με μεταβολικές διαταραχές, όπως η παχυσαρκία, η δυσλιπιδαιμία, η αρτηριακή υπέρταση και ο σακχαρώδης διαβήτης.
Η ΜΑΛΝΗ περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα διαταραχών, το οποίο εκτείνεται από την απλή στεάτωση του ήπατος (λιπώδης διήθηση του οργάνου χωρίς ανάπτυξη φλεγμονής) ως τη στεατοηπατίτιδα, που είναι εξελισσόμενη νόσος. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια θεωρούνταν ως μια «αθώα» κατάσταση. Σύγχρονες μελέτες όμως έχουν δείξει ότι περίπου 20% των ασθενών με ΜΑΛΝΗ αναπτύσσουν ίνωση (δημιουργία ουλών), η οποία μπορεί να εξελιχθεί σε κίρρωση του ήπατος. Ο ακριβής καθορισμός του σταδίου της νόσου γίνεται μόνο με βιοψία ήπατος.
Λόγω της συχνότητας αυτής της πάθησης και της πιθανότητας εξέλιξής της σε ηπατική ανεπάρκεια τελικού σταδίου, η ΜΑΛΝΗ έχει συγκεντρώσει μεγάλο ερευνητικό ενδιαφέρον. Μεταξύ των άλλων, μεγάλη προσπάθεια καταβάλλεται για την αναγνώριση παραγόντων κινδύνου για την εξέλιξη της νόσου. Πρόσφατα (Μάιος 2013) ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα μιας σχετικής μελέτης στον Ελληνικό πληθυσμό (Σινάκος και συνεργάτες, 13ο Πανελλήνιο Ηπατολογικό Συνέδριο).
Σύμφωνα με αυτή τη μελέτη, που συμπεριέλαβε 155 ασθενείς με ιστολογικά επιβεβαιωμένη ΜΑΛΝΗ, η νόσος προσβάλει συχνότερα άνδρες στην 5η δεκαετία της ζωής τους (διάμεση ηλικία τα 46 έτη). Η συχνότερη συνοδός διαταραχή που καταγράφηκε ήταν η παχυσαρκία (ποσοστό 72%). 20% του συνόλου των ασθενών της μελέτης είχαν προχωρημένη νόσο (κίρρωση ή προχωρημένη ίνωση) ήδη κατά την πρώτη προσέλευσή τους στο γιατρό. Αξιοσημείωτο μάλιστα είναι το γεγονός ότι προχωρημένη νόσο είχαν στατιστικά συχνότερα οι ασθενείς με αρτηριακή υπέρταση ή/και σακχαρώδη διαβήτη.
Συμπερασματικά, οι μεσήλικες υπέρβαροι άνδρες βρίσκονται σε κίνδυνο για την παρουσία ΜΑΛΝΗ και συνεπώς θα πρέπει να ελέγχονται γι αυτή. Ανάμεσα στους ασθενείς με ΜΑΛΝΗ, αυτοί που ταυτόχρονα έχουν αρτηριακή υπέρταση ή/και σακχαρώδη διαβήτη έχουν μεγάλο κίνδυνο για ταχεία εξέλιξη της πάθησής τους σε σοβαρή ηπατοπάθεια.